Ontrommelen

Vandaag EINDELIJK voor 23,- een dicht kastje gekocht voor in de badkamer. Veel te lelijk en veel te duur voor een plastic rotding dat je nog in elkaar moet zetten ook, maar toch. Eindelijk heb ik een stofvrij kastje. Jarenlang stopte ik namelijk al mijn potjes en flesjes in zo'n rijdend rekje dat ik ooit van de kringloop had gehaald. En alles werd daar enorm stoffig in. Scheerharen van vriendlief, kattenharen, stofplakken... Bah. Zo stoffig en goor dat je het gewoon niet meer wil gebruiken. En maar schoonmaken die flesjes elke keer....
Het viel me op hoeveel open kastjes ik eigenlijk in huis heb. Allemaal open plankjes waar je alle rotzooi en rommeltjes op kan zien, en waar dus altijd alleen maar stof op dwarrelt. En een afstoffer ben ik nou eenmaal niet. Dus alles is rommelig en goor. Tijd voor meer dichte kasten!!! (En eigenlijk dus ook minder rommeltjes, maar da's nou eenmaal mijn verslaving).

Boterkoek

Weet je wat lekker is als het buiten grauwig is?

Lekker binnenblijven, je sloffen aantrekken, de kachel aan, en dan een gevulde boterkoek bakken! Hmmmmmm!

Vrije School Nostalgie

Zaterdag de 14e hadden we reünie van mijn lagere school: Vrije School Mareland. De laatste jaren had ik een aantal mensen wel weer teruggevonden via hyves, of je komt iemand zomaar tegen bij de supermarkt, maar om de mensen weer bij elkaar te zien, in je ouwe school, met je ouwe leraren erbij.... Echt zoooo leuk!
Heb veel goede herinneringen aan die school en de mensen. We waren zo leuk met elkaar allemaal... en het leuke is: na 15 jaar klikte het meteen weer. 'Meester Donald' was nog steeds 'Meester Donald' en we haalden herinneringen op over het huttenbouwen en de verhalen over zijn oom waarmee hij toen altijd alles verduidelijkte. Meester Diepstraten wist alle namen nog uit zijn hoofd en was nog altijd even vol humor. Zelfs onze kleuterjuf 'Juffie Marrie' stond ineens naast ons toen we haar probeerden te zoeken op de opgehangen foto's.
Aalsof we elkaar niet al meer dan 20 jaar niet hadden gezien, besloten we gezamenlijk uit eten te gaan terwijl onze in de haast nog opgebelde ouders elkaar troffen in de school, omdat die ook eigenlijk wel toe waren aan een reunie, met alles wat ze in die tijd voor de school hebben gedaan. We hadden de grootste lol en hebben plannen gemaakt voor een nieuwe reunie, maar nu met écht iedereen.
De klasgenootjes van toen hebben nu kinderen, zijn verhuisd of hebben een serieuze baan, maar toch is Esther nog helemaal Esther, Laura nog helemaal Laura, en Tjarco nog helemaal Tjarco. Met Tjarco had ik in die tijd verkering. Dat hield in dat we tekeningen voor elkaar maakten, en briefjes door de klas naar elkaar stuurden met hartjes erop. En ik had een kettinkje met mijn lievelingsdier eraan van hem gekregen. Dat kettinkje heb ik nog steeds bewaard. Ik vertelde hem dat, waarop ik de volgende dag scans van onze tekeningen met hartjes uit die tijd toegestuurd kreeg. Hij had ze bewaard!
Kortom: een warm weerzien en fijn te merken dat het ook voor de andere klasgenoten goede herinneringen zijn, en dat we nog steeds met elkaar kunnen opschieten!

Geen lijn.

Een paar posts geleden begon ik over de lijn... en gelukkig is die gril alweer helemaal over.
Ik let er nog wel een beetje op dat ik geen pakken speculaas mee naar de computer neem, want die verdwijnen echt ongemerkt... en raadt niet waarnaartoe.... maar lijnen... nee. Heb gelukkig een alternatief: dansen! Met de dansschool gaan we een semi-profi productie op de planken zetten en dat wordt trainen! Ze willen maximale inzet, extra trainingen en alles moet echt goed worden. Zowieso nu dus behalve het standaard lesuurtje een extra oefen-avond erbij waarin we keihard werken. Dus ach... die kilootjes gaan vanzelf wel weer weg... keertje ziek worden eroverheen en alles past weer. Voel me toch een stuk beter als ik niet zo krampachtig doe. Het zou toch maar Jo-jo-en worden dan, dus daaaaaaag liiiiiiiijjjjjjnnnnnnn!

Animanie

Net als vorig jaar ben ik nu bezig met een klus voor Het Woeste Woud en de KRO om prentenboeken om te toveren tot filmpjes. Als prentenboeken-fan is dat natuurlijk een heerlijke klus. En ik heb veel plezier in het animeren met 'bones' in Anime Studio.
Je knipt alles uit elkaar, zet er 'bones' in, zet alles weer op de goede plek, en bewegen maar! De tekeningen worden net marionetten, dus het animeren ervan is een feest. Kijk, hier kijk ik ongeveer de hele dag tegenaan:



Maar tegelijk zijn er veel dingen waar ik echt gek van wordt. Uiteindelijk gaat alles naar 'After Effects', om het in een soort kijkdoos te zetten, en er wat effecten overheen te gooien. En dat programma.... zucht. Tis echt geweldig qua mogelijkheden, maar SLOOOOOOOM! We werken met enorme bestanden, en zodra je ook maar iets wil verplaatsen gaat de computer als een gek staan ratelen. Wachten wachten wachten.... en dan: oeps, iets te ver... Undo... nog een keer.... etceteraaaa etceteraaaaaaaaa.... Bovendien gaan bestanden groter dan 3000 pixels raar doen, zoals verdwijnende frames, gekke vormen maken enzo... en dat zie je pas als je alles al 3 uur hebt staan renderen. Dus we zijn nog niet eens halverwege de opdrachten, en nu wil ik dat apparaat al uit het raam donderen zo af en toe. Aaaargh!