Kralen

Alweer een nieuwe hobby ontdekt: Kralen! Met alle zorgen over mijn oma die met haar hartkwalen in het ziekenhuis ligt, de belasting, pre-stress voor de komende klus die hard werken wordt, gedachten over 'wat wil ik met mijn leven' etc... is het heerlijk om een uurtje met wat kralen te prutsen. Zondag viel mijn oog op mooie glazen kraaltjes in de V&D. Ekster als ik ben MOEST ik ze natuurlijk kopen. Geinspireerd op een ketting die ik zaterdag in een winkel had gezien, met ijzerdaad gaan frutselen. En het resultaat mag er wezen (zie foto). Toch blij dat ik die ketting zaterdag niet heb gekocht, want nu heb ik bijna hetzelfde, en nog een heleboel kralen over ook! EN een nieuwe hobby erbij (alsof ik er nog niet genoeg heb). Zag laatst ergens iemand die zei: 'Wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken'. Zo voel ik me ook een beetje. Heel handig! Alleen soms zie je zoveel dat je handen de hele dag jeuken, en je hoofd stormt van de ideeën. Maar met maar één paar handen kan ik die storm helaas niet bijhouden! Ach, beter dan je vervelen, nietwaar?

Leuker kunnen we het niet maken...

Tis weer volbracht. De btw is weer ingevuld. Veel gezweet hier op mijn zolder met al die bonnen. Voordat je alles weer op orde hebt, op datum, en ingevuld op de site... En dan bleek ook nog dat ik de helft van de bonnen vergeten was omdat die in een ander bakje lagen. Wijzigen kan niet meer, dus nu moet ik schriftelijk melden aan de belastingdienst dat ik effe een foutje had gemaakt. Pffff... Wel op tijd betaald dit keer. Vorige keer kreeg ik ook al 1% boete... poepoe! Dat scheelt weer als je maar een kleintje bent, dan is dat niet zoveel... Nu nog de schatting, die moet ook voor 1 aug. binnen zijn. En dat moet nog met een ouderwetse envelop. Moet me toch maar weer eens aan mijn oude gewoonte houden van effe elke week wat bonnetjes en administratie doen. Dan is zo'n aangifte een klusje van tien minuten! Weer een goed voornemen erbij dus.

Hallucinaties

Als ik niet wist waardoor het kwam zou ik denken dat ik gek werd! Heb sinds een paar maanden weer preventieve medicijnen tegen de migraine met, volgens de bijsluiter, als bijwerking "gezichtsbedrog". Overdag heb ik daar bijna geen last van, behalve dat ik soms denk dat ik ergens een dier zie dat dan een vlek blijkt te zijn, of ik zie een beweging in mijn ooghoek, maar er is niks... Maar 's nachts heb ik af en toe echt hallucinaties. Zo maf: Een keer groeiden er allemaal zwarte takken vanaf de grond naast mijn bed om me heen. Het werden er steeds meer, als een soort draden groeiden ze alle 'lucht' om me heen helemaal dicht in een soort netwerk. Best beangstigend. Een grappiger waan was dat mijn bed vol tijdschriften lag.
Vaak zie ik ook de katten als ze er helemaal niet blijken te zijn. Eentje liep een keer op de muur van de slaapkamer, en een keer probeerde ik haar van het nachtkastje te jagen, maar er was helemaal geen kat! Vannacht had er eentje een flink beest gevangen en was daar op mijn kussen mee aan het spelen. Meestal ben ik echt effe bezig in mijn wanen, en na een tijdje bedenk ik me dan ineens dat een kat helemaal niet op de muur kan lopen, of dat er helemaal geen prooi op mijn kussen ligt. Gelukkig zijn het meestal niet echt beangstigende hallucinaties en moet ik een beetje om mezelf lachen als ik merk dat ik me weer iets ingebeeld heb.
Toch heeft het me wel aan het denken gezet over mensen die 'uit zichzelf' hallucineren, of mensen die bijvoorbeeld spoken zien. Ik merk nu dat je die dingen ECHT ZIET. Niks rare gedachten of weelderige fantasie, het gebeurt gewoon voor je ogen! Het komt wel door je hersenen natuurlijk, het blijft een wonderbaarlijk orgaan. Maar je zou gewoon gaan twijfelen aan wat wel en niet 'echt' is, en wat is dan echt... misschien is het allemaal wel één groot waanbeeld... In ieder geval kan geen special effect, hoe duur en realistisch ook, tippen aan wat je hersenen je allemaal voor kunnen schotelen! Ben benieuwd wat het vannacht weer wordt...

Tests

Soms vraag ik me wel eens af of het beeld dat ik van mezelf heb wel klopt.
En heel vaak kom ik er niet eens uit wat voor beeld dat nou eigenlijk is. Ik voel me vaak heel hyper, terwijl mensen altijd van mij zeggen dat ik zo rustig en introvert ben. Ik ben heel perfectionistisch in dingen, bijvoorbeeld mijn werk, of als ik aan het opruimen ben. Dan zeg ik ALS, want meestal laat ik alles achter me aan slingeren en is het overal een zwijnenstal. Ik voel me altijd heel optimistisch en vrolijk, maar volgens zo'n test op internet ben ik ZEER PESSIMISTISCH! Klopt die test dan niet? Heb ik het verkeerde beeld van mezelf? Of geef ik antwoorden die niet waar zijn? Maf toch? Aan de ene kant dus wel leuk, van die testen, maar aan de andere kant wordt je er maar onzeker van.
Hier staan er een paar:
Psychologie Magazine

Asiel

Je hoort het weer deze zomer: de asiels zitten overvol.
Toen mijn vorige kat doodging heb ik regelmatig bij Dierenasiel Leiden gekeken, en ben een aantal keren langsgeweest. Zo hartverscheurend is dat! Al die katten (en honden) die je aankijken, zich van hun beste kant laten zien, en voortdurend om je aandacht roepen... Liefst wil je ze allemaal wel meenemen. Uiteindelijk heb ik voor twee zusjes gekozen. Ze waren samen binnengebracht met kittens van de ene zus. Volgens degene die ze daar gebracht had liepen ze los rond, en toen toch weer niet, waren ze van hun maar ging niet meer... verschillende verhalen dus. Dan ga je je toch afvragen waarom die mensen zo'n stel katten nou echt wegbrengt. Zeker in de zomer is het afschuwelijk hoe makkelijk mensen soms met een smoesje zich even van zo'n kat af maken door te zeggen dat het allergie is, of verhuizing of weet ik wat. Tuurlijk zijn er ook echte oprechte gevallen, maar af en toe vraag je je toch af of het niet gewoon tegenviel toen 'Poekie' wat groter werd, of als je met vakantie gaat... De zussen die sinds mei bij mij wonen ga ik echt niet zomaar weer weg doen! Tis natuurlijk wel even wennen hoor. Ik was zo gewend en verliefd om mijn vorige kat, die al 7 jaar onafscheidelijk bij mij hoorde.... dan is zo'n nieuw duo toch anders. Maar we beginnen al steeds meer aan elkaar te wennen. Ik mis het geknuffel met mijn vorige kat wel. Deze zijn niet zo klef. Wel heel aanhalig, maar niet op schoot. Wel bij je in de buurt zitten hoor, de hele dag lopen ze me al achterna. Maar oppakken vinden ze niet zo fijn. Ze laten het toe als een verplicht nummer. Daarom twijfel ik eerlijk gezegd heeeel soms wel eens of een andere kat niet nóg leuker zou zijn geweest. Maar dan voel ik me meteen schuldig. Heb ze niet voor niks gekozen! Het leuke van deze twee is wel dat ze helemaal niet bang zijn. Ze glippen weleens de straat op, wat ik zelf eerst niet durfde toe te laten, maar het blijkt dat ze helemaal niet in paniek raken. Ze snuffelen gewoon rustig wat rond. En toch, als je al die lieve snoetjes in het asiel ziet zitten, zou je er zo nog een paar bij nemen. Maar dan moet ik eerst een groter huis.

Natuurlijk

Zo af en toe slaat het ineens toe: dan wil je ineens heel natuurlijk en gezond bezig zijn. Al die chemische rotzooi in eten, in de lucht en in cosmetica.... brr... als ik dan kijk wat ik bijvoorbeeld allemaal in de badkamer heb staan aan chemische en op dieren geteste rotzooi.... Bovendien krijg je overal kanker en andere nare dingen van. (Al lijkt het tegenwoordig wel of je van alles kanker krijgt ) Pfff. Liefst zou ik alles wegdonderen en helemaal natuurlijk gaan. Maar op andere dagen koop ik gewoon wat lekker ruikt of een mooi flesje heeft. Ben wel al helemaal verslaafd aan de natuurlijke henna van The Henna Page Het kleurt veel beter, het ruikt beter, en je haar voelt beter. En ik heb nog nooit zoveel complimenten over mijn haar gehad, van bekenden, maar ook van vreemden die je op straat ineens aanspreken omdat ze even willen zeggen wat een mooi haar ik heb!

Toch ga ik het vanaf vandaag maar eens proberen: meer natuurlijke cosmetica kopen. Op BenJijGifVrij staat dat de spullen van de Tuinen in verhouding het beste zijn. In natuurwinkels hebben ze de allergezondste dingen. Weet niet of ik me helemaal daaraan ga wagen. Heb daar nog zo'n soort tegenzin bij die ik overgehouden heb aan de geitenwollensokken types van de vrije school... Maar tis nooit te laat om je mening bij te stellen, niet waar? En het zal heus niet allemaal naar carob of schapenvet stinken (haha). Ja. Straks moet ik toch naar de stad voor een bikini, ga ik meteen even wat goed spul kopen. Benieuwd hoe lang dit voornemen blijft hangen.

Nieuwe Blog

Ik lijk wel een nomade qua blogs. Al de vierde keer dat ik verhuisd ben. Mijn eerste blogservice begon ineens om geld te vragen, bovendien verdwenen foto's ineens van de server... daar had ik dus geen zin in. De tweede bleek niet zo gebruiksvriendelijk als ik dacht, de derde was erg simpel, dus ik dacht: da's wel handig. Maar toen ook nog de helft van mijn posts ineens verdween: wegwezen. Dus nu bij blogger. Hopelijk bevalt het me hier goed en spoort het me aan wat vaker te posten.
Tot ziens dus hier!