Synesthesie

De A is rood en de M is blauw. Woensdag is groen en een viool is een lijn. Zo ervaar ik de wereld als Synestheet.
Het standaard verhaaltje: ik dacht vroeger dat iedereen het had, omdat het voor mij zo logisch was dat de A rood was, en de B bruin/oranje. En ineens heb je dan met iemand een discussie of woensdag nou groen is of rood. Heee... Niet iedereeen ziet het zo dus! Dan blijkt dat er maar weinig mensen zijn die letters in kleur zien, en dat ALS ze letters in kleur zien, ze ook nog totaal andere kleuren zien dan een andere synestheet. Echt grappig om te ontdekken dat je dus dingen anders ziet dan anderen. De meeste synestheten komen er ook ineens pas achter dat wat zij zien niet helemaal 'normaal' is. En dan maar aan 'gewone' mensen proberen uit te leggen dat je zelf wel volkomen normaal bent! Meestal is de eerste reactie van mensen: wat heb jij geslikt? Of: Jij bent echt een beetje gek. En ja, het klinkt inderdaad een beetje gek! Waarom zou een A nou weer rood zijn. En waarom donderdag donkergroen?! Ik weet het zelf ook niet. En als ik de kleuren mocht kiezen had ik ze waarschijnlijk heel anders gekozen! Maar ik geniet er wel van hoor! Deze lettertjes zijn voor mij een vrolijk gekleurde boel, terwijl ze voor jou misschien gewoon zwart zijn. Saaaaai! Haha! En ik kan me dus ook niet voorstellen hoe muziek klinkt als je er niet automatisch ook iets bij ziet! Zet een muziekje op en ik zie vormen, kleuren, lijnen, en alles in 3D. Voor mij geen VJ's of LSD nodig!
Vind het wel jammer dat ik alleen deze soorten van synesthesie hebt. Want sommigen PROEVEN ook woorden, of zien kleuren bij dingen die ze proeven. Of er zijn er die dingen voelen in hun handen als ze iets horen... Echt hele grappige combinaties. Lijkt me echt leuk om dat ook te hebben. Maar ja, je kiest nou eenmaal niet of je synesthesie hebt, en welke vorm dan.

Het zet me soms wel aan het denken over de menselijke zintuigen. Waarom zit bij mij de A gekoppeld aan rood? Ik ervaar echt rood zodra ik een A zie. Hoe is het dan met 'gewoon' zien. Ziet iedereen dezelfde kleur als ze rood zien? Misschien ziet iemand anders de kleur groen wel zoals ik de kleur rood zie. Of misschien smaakt koffie voor iemand anders wel als chocola bij mij...
Maar voor hem is dat altijd koffiesmaak geweest.
En daarnaast: Hoe komt het dat ik de A rood zie, maar een andere synestheet blauw? Da's toch gek? Fantasten! Zou je zeggen... en misschien heb je dan gelijk. Onder creatieve mensen komt synesthesie vaker voor. Maar toch: wij fantaseren dit echt niet! Ik zou wel willen dat zaterdag een vrolijker kleur had dan grijs. Tis toch heerlijk zo'n vrije dag, en dat associeer ik niet met regenachtig grijs. Maar zaterdag IS grijs. Daar valt weinig aan te fantaseren.

En nu maar weer verder werken, want het is woensdag (groen) en dus een gewone werkdag. Veel werk op stapel. Creatief werk, dat wel :-)

Het Sinterklaasgevoel

Heerlijk he, dat Sinterklaasgevoel. Toch heb ik dit jaar minder KlaasKriebels dan anders. Misschien omdat het alsmaar niet koud wil worden, misschien omdat ik het zo druk heb met klussen... ik weet het niet. Gelukkig begonnen zich vandaag aangename geluksgolfjes te melden, net op tijd voor een dagje voorpret, want morgen gaan we Sint nie Klazen met Komiekaze! Pannenkoeken bakken, en dobbelen om heel veel kleine kadootjes. Donderdagavond met vriendin de stad in geweest om alvast wat mini-kadootjes te kopen. Vandaag met vriend naar het Warenhuis, om nog wat tweedehands grapjes aan het kadootjesfeest toe te voegen. En nog leuke ook! Volgens mij raden ze niet dat een aantal artikelen dus maar 60 cent hebben gekost :-)
Zaterdag daarna is het Sintfeest bij de schoonouders, dus dat wordt wat ingewikkelder qua kadootjes: Ze hebben alles al, hebben een dure smaak, en zowel schoonouders als schoonzus houden niet van rommeltjes in huis. Dus wij zijn al flink aan het brainstormen wat we nu weer kunnen geven in plaats van dingen als 'Cartier-sokken', debouvriekleerhangers en die ene super-spatel-met-die-anti-aanplak-laag-van-die-ene-dure winkel-en-niet-zo-een-van-de-Blokker-natuurlijk. Ach nou ja, het gaat niet om de kadootjes he (zegt men)! Ik heb er in ieder geval al helemaal zin in.

Druk druk druk

Op de een of andere manier werkt het als freelancer altijd zo: of NIEMAND belt, of IEDEREEN belt tegelijk. Zo ook nu weer.
Ben al een tijdje bezig met een paar animaties, en had beloofd een paar spelletjes te maken voor een andere site in de tijd die tussen de twee filmpjes in zat. Natuurlijk schoof dat eerste filmpje op, waardoor ik nu het tweede filmpje EN een paar spelletjes tegelijk moet maken. Alsof dat niet al genoeg is belt er nóg een klant of ik ook wat voor hun kan doen, en staat er alweer een vierde te trappelen voor een afspraak. Eigenlijk mag ik dus niet klagen met al dat werk! Doe ik ook niet! Nou ja... een beetje dan. Want ze bellen allemaal of ik dat van hun niet eerst kan maken, en of het nog vandaag of morgen af kan... want ooo, ze hebben het zo hard nodig.... Als ik nou eens kon toveren!

Truffels!

Zelf bonbons maken is zo mmmmmmm!
Gisteren heb ik zelf truffels gemaakt. Hartstikke makkelijk, en lekkerrrrrr!!!!!!!
Kijk maar: Mijn truffels op Creaplaza

Efteling

Altijd weer leuk, zo'n dagje Efteling.
We hadden goedkope kaartjes via de Makro, dus besloten het lekker rustig aan te doen. Meestal loop ik namelijk als een gek door dat park te rennen om zoveel mogelijk op 1 dag te kunnen zien, en daar hadden we niet zo'n zin in.
Helaas werd dat rustig aan meteen wel heeeeel rustig aan omdat we vanaf Tilburg een UUR in de file stonden! We vreesden bijna dat het allemaal mensen waren die ook naar de Efteling gingen, maar dat viel gelukkig redelijk mee. Alles was opgebroken en omgeleid, dus vandaar... Was wel druk hoor, er stonden overal lange rijen, maar met onze 'wij-doen-relaxed-houding' besloten we dan gewoon verder te lopen. Een paar dingen wilden we wel persé doen: Walter wilde naar Fata Morgana, en ik in de Vogel Rok. En natuurlijk het sprookjesbos, anders is zo'n dagje Efteling niet compleet. We hadden ook geluk met het weer. De dag daarvoor en de dag erna hoosde het met veel wind, maar op deze dag was het rustig, met af en toe een zonnetje. Op ons gemakje gewandeld, patatje, koppie koffie... beetje hier in, beetje daar kijken... lekker rustig zonder haast. Ook een kijkje genomen bij de bouw van de nieuwste attractie: De Vliegende Hollander. Wordt al heel sfeervol, en volgens mij wordt 'ie heel spannend. Dus zodra 'ie af is moet ik weer!

Ontrommelen

Vandaag EINDELIJK voor 23,- een dicht kastje gekocht voor in de badkamer. Veel te lelijk en veel te duur voor een plastic rotding dat je nog in elkaar moet zetten ook, maar toch. Eindelijk heb ik een stofvrij kastje. Jarenlang stopte ik namelijk al mijn potjes en flesjes in zo'n rijdend rekje dat ik ooit van de kringloop had gehaald. En alles werd daar enorm stoffig in. Scheerharen van vriendlief, kattenharen, stofplakken... Bah. Zo stoffig en goor dat je het gewoon niet meer wil gebruiken. En maar schoonmaken die flesjes elke keer....
Het viel me op hoeveel open kastjes ik eigenlijk in huis heb. Allemaal open plankjes waar je alle rotzooi en rommeltjes op kan zien, en waar dus altijd alleen maar stof op dwarrelt. En een afstoffer ben ik nou eenmaal niet. Dus alles is rommelig en goor. Tijd voor meer dichte kasten!!! (En eigenlijk dus ook minder rommeltjes, maar da's nou eenmaal mijn verslaving).

Boterkoek

Weet je wat lekker is als het buiten grauwig is?

Lekker binnenblijven, je sloffen aantrekken, de kachel aan, en dan een gevulde boterkoek bakken! Hmmmmmm!

Vrije School Nostalgie

Zaterdag de 14e hadden we reünie van mijn lagere school: Vrije School Mareland. De laatste jaren had ik een aantal mensen wel weer teruggevonden via hyves, of je komt iemand zomaar tegen bij de supermarkt, maar om de mensen weer bij elkaar te zien, in je ouwe school, met je ouwe leraren erbij.... Echt zoooo leuk!
Heb veel goede herinneringen aan die school en de mensen. We waren zo leuk met elkaar allemaal... en het leuke is: na 15 jaar klikte het meteen weer. 'Meester Donald' was nog steeds 'Meester Donald' en we haalden herinneringen op over het huttenbouwen en de verhalen over zijn oom waarmee hij toen altijd alles verduidelijkte. Meester Diepstraten wist alle namen nog uit zijn hoofd en was nog altijd even vol humor. Zelfs onze kleuterjuf 'Juffie Marrie' stond ineens naast ons toen we haar probeerden te zoeken op de opgehangen foto's.
Aalsof we elkaar niet al meer dan 20 jaar niet hadden gezien, besloten we gezamenlijk uit eten te gaan terwijl onze in de haast nog opgebelde ouders elkaar troffen in de school, omdat die ook eigenlijk wel toe waren aan een reunie, met alles wat ze in die tijd voor de school hebben gedaan. We hadden de grootste lol en hebben plannen gemaakt voor een nieuwe reunie, maar nu met écht iedereen.
De klasgenootjes van toen hebben nu kinderen, zijn verhuisd of hebben een serieuze baan, maar toch is Esther nog helemaal Esther, Laura nog helemaal Laura, en Tjarco nog helemaal Tjarco. Met Tjarco had ik in die tijd verkering. Dat hield in dat we tekeningen voor elkaar maakten, en briefjes door de klas naar elkaar stuurden met hartjes erop. En ik had een kettinkje met mijn lievelingsdier eraan van hem gekregen. Dat kettinkje heb ik nog steeds bewaard. Ik vertelde hem dat, waarop ik de volgende dag scans van onze tekeningen met hartjes uit die tijd toegestuurd kreeg. Hij had ze bewaard!
Kortom: een warm weerzien en fijn te merken dat het ook voor de andere klasgenoten goede herinneringen zijn, en dat we nog steeds met elkaar kunnen opschieten!

Geen lijn.

Een paar posts geleden begon ik over de lijn... en gelukkig is die gril alweer helemaal over.
Ik let er nog wel een beetje op dat ik geen pakken speculaas mee naar de computer neem, want die verdwijnen echt ongemerkt... en raadt niet waarnaartoe.... maar lijnen... nee. Heb gelukkig een alternatief: dansen! Met de dansschool gaan we een semi-profi productie op de planken zetten en dat wordt trainen! Ze willen maximale inzet, extra trainingen en alles moet echt goed worden. Zowieso nu dus behalve het standaard lesuurtje een extra oefen-avond erbij waarin we keihard werken. Dus ach... die kilootjes gaan vanzelf wel weer weg... keertje ziek worden eroverheen en alles past weer. Voel me toch een stuk beter als ik niet zo krampachtig doe. Het zou toch maar Jo-jo-en worden dan, dus daaaaaaag liiiiiiiijjjjjjnnnnnnn!

Animanie

Net als vorig jaar ben ik nu bezig met een klus voor Het Woeste Woud en de KRO om prentenboeken om te toveren tot filmpjes. Als prentenboeken-fan is dat natuurlijk een heerlijke klus. En ik heb veel plezier in het animeren met 'bones' in Anime Studio.
Je knipt alles uit elkaar, zet er 'bones' in, zet alles weer op de goede plek, en bewegen maar! De tekeningen worden net marionetten, dus het animeren ervan is een feest. Kijk, hier kijk ik ongeveer de hele dag tegenaan:



Maar tegelijk zijn er veel dingen waar ik echt gek van wordt. Uiteindelijk gaat alles naar 'After Effects', om het in een soort kijkdoos te zetten, en er wat effecten overheen te gooien. En dat programma.... zucht. Tis echt geweldig qua mogelijkheden, maar SLOOOOOOOM! We werken met enorme bestanden, en zodra je ook maar iets wil verplaatsen gaat de computer als een gek staan ratelen. Wachten wachten wachten.... en dan: oeps, iets te ver... Undo... nog een keer.... etceteraaaa etceteraaaaaaaaa.... Bovendien gaan bestanden groter dan 3000 pixels raar doen, zoals verdwijnende frames, gekke vormen maken enzo... en dat zie je pas als je alles al 3 uur hebt staan renderen. Dus we zijn nog niet eens halverwege de opdrachten, en nu wil ik dat apparaat al uit het raam donderen zo af en toe. Aaaargh!

Portugal

Hoe heerlijk kan een vakantie zijn? Heerlijker dan onze vakantie naar Portugal kan niet. Ons verblijf was een heus paradijs met prachtige bloemen, vruchtenbomen, zwembad, Efteling-huisjes en veel zon. Alleen al daar rondlopen tussen die geuren en kleuren was heerlijk. De tuin werd goed onderhouden en elke dag gesproeid, citroenen en amandelen voor de deur, en verderop een braakliggend stuk tuin met vijgen- en olijfbomen, zo voor het plukken.

Ik, Walter, Judith, Niels en zijn ouders bleken een gezellige combi. Niemand had haast, maar we waren ook niet lui. Dankzij onze gehuurde Ford Fiësta met Walter achter het stuur hebben we veel gezien van de omgeving: Loulé (loeleeloelee!) met z'n overheerlijke capuccino, saaie markt maar o zo leuke straatjes,
Portimao (portimiauw!) met z'n rotsstranden en vol Engelse toeristen,

Faro's historische centrum met uitzicht op het vliegveld, Silves met rood Moors kasteel en lekkere 'tosta mistas', Albufeira waar we met de auto verstrikt raakten in de steile smalle straatjes waardoor ik eindelijk een kat kon aaien, Parc Naturel de Ria Formosa met zoutpannen, flamingo's en getijdenmolen waar we ons waanden in Myst en Riven.

En niet te vergeten 'ons eigen' Sao Bras de Alportel. Een klein plaatsje met 3 supermarkten, lekkere taartjes en veel smalle straatjes. En ze rijden er als gekken!

Gelukkig konden we van de warmte en vermoeidheid bekomen in ons eigen zwembad. Als decadente toeristen dreven wij op luchtbedden, beschoten elkaar met waterpistolen en zelfs Judith ging met de voetjes van de vloer. Natuurlijk moesten wij wel ieder vliegje, wespje of sprinkhaantje redden van een jammerlijke verdrinkingsdood in onze priveezee.

Taalgidsjes kwamen ook van pas. Dachten wij eerst met veel Russische immigranten te maken te hebben... niets was minder waar. Portugees is een soort Spaans op zijn Russisch. Dus je leest Spaans, maar spreekt het Russisch uit. Dat lukte dus niet. Gelukkig zijn supermarkten overal hetzelfde en de Lidl (lidlidlidlidlidlidl) was vlakbij. Dus we hebben heerlijk gegeten. Walter maakte een ongeëvenaarde Kip Piri Piri, Judith en Niels trokken de kikkererwten open voor overheerlijke humus, en Heleen verraste ons met zalm met kruidenkaas. Ook UIT eten hebben we gedaan. Royaal getrakteerd door Niels' ouders genoten wij van Cataplan, vis en veeeeel vleesch. Vegetarisch kennen ze daar niet. Judith moest het berooien met een groot bord vol witlof, wat nog heel wat leek met die kaas erover heen. Dan maar weer een tosti. Ofzoiets.

De veranda was een drukbezette plek met veel spannende boeken, moeilijke Soduku's en glossy blaadjes. Tijdens de kaartspelletjes liepen de gemoederen hoog op als Eric weer eens won met hartenjagen, of als Judith verloor met 'spitten'. Gelukkig trokken de muurgekko's zich er niks van aan.

Nu, van achter mijn computer, met grijze lucht op de achtergrond en de winter in aantocht, droom ik lekker weer even weg naar die heerlijke tien dagen in dat kleine paradijs. Dit moeten we nog eens doen! Absoluut!

Lijn?

Altijd heb ik vol overgave kunnen zeggen: ik doe nooit aan de lijn. Ik had dan ook het geluk dat ik ondanks wat ik allemaal naar binnen propte, niet echt dikker werd. Helaas bekruipt mij de laatste maand het nogal letterlijk beklemmende gevoel van te kleine broeken... Broeken die me altijd precies pasten zitten nu toch echt wel een beetje strak. En een blubberend buikje over de broekrand is nieuw voor mij... Ik ben niet dik, nee, ik mag eigenlijk nog steeds niet klagen. Maar onpraktisch is het wel, als je alleen je wijde of rekbare broeken heel ontspannen kan dragen...
Dus sinds deze week doe ik aan de lijn. Of beter gezegd: doe ik nog steeds niet aan de lijn. Heb mezelf verteld dat ik niet meer zoveel mag snoepen en snacken... Heb het mezelf wel moeilijk gemaakt met zo'n voornemen terwijl de kast nog vol ligt met fudge, chocola, chips en koekjes. Dus wat doe ik: snoepen en snacken. Ik troost mezelf met de gedachte dat als dat allemaal op is, ik geen nieuwe snoeperigheden meer koop, en dán ECHT niet meer ga snoepen. As if...

Laten we het er maar op houden dat ik me geestelijk aan het voorbereiden ben om misschien volgende week een beetje op mijn gewicht te gaan letten.

Herfst

Dit is toch geen zomer meer? Half augustus dacht ik dat het nog wel goed kon komen, maar nu... tis nat, tis koud, waaierig, grijs en drapperig. Herfst in augustus! Ik snap er niks meer van. Ben wel heel blij dat we in september nog naar Portugal gaan, als het weer daar niet ook ineens omslaat... Je weet nooit... Tot nu toe altijd netjes 30 graden op de kaart daar, dus maar even hopen dat ik nog wat vitamine D kan oppikken. En voor nu: hard aan het werk, en straks een kop warme chocolademelk bij de lunch.

Migraine

Migraine is zo'n rotziekte weet je... Je weet nooit wanneer je 't krijgt... Denk je de oorzaak te hebben gevonden, bijvoorbeeld in chocola eten en wijn drinken... de volgende keer heb je nergens last van als je een hele reep op hebt of 3 glazen wijn... Stress, gaatje in je hart, suikerspiegel, vitaminegebrek, allergie, scheve botten, aanstelleritis, hoge bloeddruk, hormonen... alles wat je je ook maar kunt bedenken is weleens als oorzaak van migraine bedacht, en door anderen weer verworpen. Da's best lastig als je eraan lijdt. Het blijft voor jezelf en voor de wetenschap een gezoek naar wat er in godsnaam helpt. En wat bij de een helpt, heeft bij de ander geen effect. Gek om te merken hoe je toch altijd maar met dat gedoe bezig bent. Altijd pillen met je mee sjouwen voor ALS, geen zin in lange dagjes uit vanwege het altijd aan het eind van de dag opkomende monster, nooit zonder bijgedachten eens ongegeneerd een doos bonbons leegvreten... en dan heb ik het dus niet over de lijn... altijd maar denken voordat je iets doet... bah. Sinds een tijdje slik ik nu preventief betablokkers. En het helpt! Veeeel minder vaak aanvallen. Het nadeel is wel dat je er erg duf van wordt. En moe. Alsof ik ineens een vrouw van 80 ben, maar ja, wel een die niet aan migraine 'LIJDT'. En nu vergeet ik soms gewoon m'n pillen mee te nemen, of merk ik na een drukke dag en een avond met wijn dat ik gewoon nergens last van heb! Wonderbaarlijk.

Makro Mayhem

Gisteren heb ik voor het eerst DE MAKRO ervaren. Samen met mijn moeder schaarden wij ons tussen alle andere vrouwen-van-ondernemers en hun dochters om eens lekker wat inkopen te gaan doen. We begonnen ons al rijk te rekenen met '10 pakken 2,50' tot we de kleine lettertjes lazen: 10 pakken à 2,50 PER STUK. Meteen ons multipak wc rollen weer terug in het rek gedeponeerd. Ervaren koopjes-shoppers als we zijn konden wij de meeste spullen veel goedkoper herinneren bij onze supermarkt om de hoek. Bovendien is een tray van 20 blikjes kattenvoer heel handig, maar dan moeten die arme katten 3 maanden hetzelfde smaakje eten. En mijn katten kennende... Tenzij je natuurlijk van elke smaak een tray koopt, maar dan heb je weer een enorm huis nodig met een opslagkelder of provisiekast. Bovendien waren er in de rekken vooral de A-merken te vinden... dus Pickwick thee en Cote d'Or chocolade, natuurlijk voor een aanzienlijk bedrag per stuk, en dat dan weer keer 10 of 20... Gelukkig hadden ze af en toe ook een hoekje met biologische spullen, die in de gewone winkel ook duur zijn, en het huismerk Aro, dat wel goedkoop was. Dus ongemerkt zat ons karretje toch snel vol met allerhande artikelen, van spijkerbroek en thermoskan tot tray kauwgom en megapakken waspoeder. Daarbij veel leuke kado-ideeën opgedaan. Wie maak je niet blij met 2 kilo celebrations of 24 pakken smaakjes-thee... best geinig, en nog origineel ook vergeleken met de dan-maar-weer-even-naar-de-Xenos-kadootjes. Ooit wel weer voor herhaling vatbaar, die Makro, maar voorlopig hou ik het gewoon bij mijn goedkope supermarkt.

Creaplaza gestart

Met mijn voortdurend jeukende handen, stormende brein en bergen rotzooitjes waar ik nog eens wat mee moet, heb ik maar eens besloten een website voor knutselaars te maken. CREAPLAZA... En wacht maar, Creaplaza wordt een begrip in jong fröbelland! Nu heb ik eindelijk een excuus om te knutselen!
Ga naar Creaplaza

Water

Wat een water valt er uit de lucht... Hier op mijn plaatsje verzuipen alle planten in hun potten. Bij het leeggooien kwam ik allemaal halfverzopen baby-regenwormpjes tegen. Hopelijk redden ze het nog, want die zijn natuurlijk goed voor mijn potjes! Mijn moeder belde nog of ik alsjeblieft even bij hun in huis wou gaan kijken of het lekte. En jawel hoor: Slaapkamer druppelde langzaam vol, en de trap was meer een waterval. Tekeningen aan de muur ook nat... Dit is toch geen zomer meer? Ik waan me in oktober! En dat terwijl Spanje en Portugal in brand staan... Niet te geloven hoe oneerlijk het water verdeeld is in deze wereld.

Knutzuluh

Soms wou ik dat ik de hele dag de tijd had om een beetje te knutselen en te frutselen.
Een uurtje in de stad levert meestal al 10 ideeën op in de trant van: 'Dat kan ik zelf ook wel'. En op internet is tegenwoordig ook zo ontzettend veel leuks te vinden. Allemaal jonge mensen die maffe en hippe dingen maken. Heel anders dan de plaatselijke hobbyshop hier. Daar moet je je door de grijze haren en 3D knipvellen worstelen om een stukkie ijzerdraad te vinden... Stomme is dat je eigenlijk de hele middag kan zitten klikken, honderd leuke dingen ziet langskomen, en vervolgens ben ik moe en zit de hele avond voor de tv. Hier bijvoorbeeld: Craftster Geinige projecten, en een forum vol Crea Bea's. Ik denk dat dit weer een voornemen wordt: vanavond eens iets maken, en dus geen tv kijken!
Bijvoorbeeld een bank/mand voor mijn poezels, of een oud t-shirt verbouwen tot leuk hip hemdje...

Doe het zelf

Als je in de stad loopt is er zo ontzettend veel zooi te koop! Leuke zooi hoor, mij hoor je niet klagen. Maar als ik dan bedenk hoeveel leuker het kan zijn om dingen zelf te maken, zoals op deze site: Cut Out and Keep Blog... Zo leuk hoe die meid bezig is. Maar toch... vaak bedenk ik me om voor een verjaardag iets te maken voor iemand. Iets leuks, iets moois, iets persoonlijks, maar ik ben altijd bang dat mensen dat maar stom vinden. Van die in elkaar geflanste rotzooi, die je dan zogenaamd nog leuker moet vinden omdat iemand het zelf gemaakt heeft... maar aan de andere kant: je koopt dezelfde rotzooi, en dan is het maar weer gewoon zo'n prul uit te Xenos of Hema ofzo... dus wat is nou leuker?
Voor mezelf maak ik toch best veel dingen, zoals laatst bijv. met die kralen. Maar ik twijfel of ik dat ook voor iemand anders zou durven maken. Eerstvolgende kado ideeën: beschilderde vaas (ik weet dat mensen mijn 'kunst' meestal wel waarderen, dus dat durf ik wel). Zelfgemaakte zeep: Walter en ik willen heel graag zelf zeep maken, dus dat moet er ook maar eens van komen. Wel eerst uittesten op onszelf natuurlijk, voordat je stinkende smurrie kado geeft ;)

Kralen

Alweer een nieuwe hobby ontdekt: Kralen! Met alle zorgen over mijn oma die met haar hartkwalen in het ziekenhuis ligt, de belasting, pre-stress voor de komende klus die hard werken wordt, gedachten over 'wat wil ik met mijn leven' etc... is het heerlijk om een uurtje met wat kralen te prutsen. Zondag viel mijn oog op mooie glazen kraaltjes in de V&D. Ekster als ik ben MOEST ik ze natuurlijk kopen. Geinspireerd op een ketting die ik zaterdag in een winkel had gezien, met ijzerdaad gaan frutselen. En het resultaat mag er wezen (zie foto). Toch blij dat ik die ketting zaterdag niet heb gekocht, want nu heb ik bijna hetzelfde, en nog een heleboel kralen over ook! EN een nieuwe hobby erbij (alsof ik er nog niet genoeg heb). Zag laatst ergens iemand die zei: 'Wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken'. Zo voel ik me ook een beetje. Heel handig! Alleen soms zie je zoveel dat je handen de hele dag jeuken, en je hoofd stormt van de ideeën. Maar met maar één paar handen kan ik die storm helaas niet bijhouden! Ach, beter dan je vervelen, nietwaar?

Leuker kunnen we het niet maken...

Tis weer volbracht. De btw is weer ingevuld. Veel gezweet hier op mijn zolder met al die bonnen. Voordat je alles weer op orde hebt, op datum, en ingevuld op de site... En dan bleek ook nog dat ik de helft van de bonnen vergeten was omdat die in een ander bakje lagen. Wijzigen kan niet meer, dus nu moet ik schriftelijk melden aan de belastingdienst dat ik effe een foutje had gemaakt. Pffff... Wel op tijd betaald dit keer. Vorige keer kreeg ik ook al 1% boete... poepoe! Dat scheelt weer als je maar een kleintje bent, dan is dat niet zoveel... Nu nog de schatting, die moet ook voor 1 aug. binnen zijn. En dat moet nog met een ouderwetse envelop. Moet me toch maar weer eens aan mijn oude gewoonte houden van effe elke week wat bonnetjes en administratie doen. Dan is zo'n aangifte een klusje van tien minuten! Weer een goed voornemen erbij dus.

Hallucinaties

Als ik niet wist waardoor het kwam zou ik denken dat ik gek werd! Heb sinds een paar maanden weer preventieve medicijnen tegen de migraine met, volgens de bijsluiter, als bijwerking "gezichtsbedrog". Overdag heb ik daar bijna geen last van, behalve dat ik soms denk dat ik ergens een dier zie dat dan een vlek blijkt te zijn, of ik zie een beweging in mijn ooghoek, maar er is niks... Maar 's nachts heb ik af en toe echt hallucinaties. Zo maf: Een keer groeiden er allemaal zwarte takken vanaf de grond naast mijn bed om me heen. Het werden er steeds meer, als een soort draden groeiden ze alle 'lucht' om me heen helemaal dicht in een soort netwerk. Best beangstigend. Een grappiger waan was dat mijn bed vol tijdschriften lag.
Vaak zie ik ook de katten als ze er helemaal niet blijken te zijn. Eentje liep een keer op de muur van de slaapkamer, en een keer probeerde ik haar van het nachtkastje te jagen, maar er was helemaal geen kat! Vannacht had er eentje een flink beest gevangen en was daar op mijn kussen mee aan het spelen. Meestal ben ik echt effe bezig in mijn wanen, en na een tijdje bedenk ik me dan ineens dat een kat helemaal niet op de muur kan lopen, of dat er helemaal geen prooi op mijn kussen ligt. Gelukkig zijn het meestal niet echt beangstigende hallucinaties en moet ik een beetje om mezelf lachen als ik merk dat ik me weer iets ingebeeld heb.
Toch heeft het me wel aan het denken gezet over mensen die 'uit zichzelf' hallucineren, of mensen die bijvoorbeeld spoken zien. Ik merk nu dat je die dingen ECHT ZIET. Niks rare gedachten of weelderige fantasie, het gebeurt gewoon voor je ogen! Het komt wel door je hersenen natuurlijk, het blijft een wonderbaarlijk orgaan. Maar je zou gewoon gaan twijfelen aan wat wel en niet 'echt' is, en wat is dan echt... misschien is het allemaal wel één groot waanbeeld... In ieder geval kan geen special effect, hoe duur en realistisch ook, tippen aan wat je hersenen je allemaal voor kunnen schotelen! Ben benieuwd wat het vannacht weer wordt...

Tests

Soms vraag ik me wel eens af of het beeld dat ik van mezelf heb wel klopt.
En heel vaak kom ik er niet eens uit wat voor beeld dat nou eigenlijk is. Ik voel me vaak heel hyper, terwijl mensen altijd van mij zeggen dat ik zo rustig en introvert ben. Ik ben heel perfectionistisch in dingen, bijvoorbeeld mijn werk, of als ik aan het opruimen ben. Dan zeg ik ALS, want meestal laat ik alles achter me aan slingeren en is het overal een zwijnenstal. Ik voel me altijd heel optimistisch en vrolijk, maar volgens zo'n test op internet ben ik ZEER PESSIMISTISCH! Klopt die test dan niet? Heb ik het verkeerde beeld van mezelf? Of geef ik antwoorden die niet waar zijn? Maf toch? Aan de ene kant dus wel leuk, van die testen, maar aan de andere kant wordt je er maar onzeker van.
Hier staan er een paar:
Psychologie Magazine

Asiel

Je hoort het weer deze zomer: de asiels zitten overvol.
Toen mijn vorige kat doodging heb ik regelmatig bij Dierenasiel Leiden gekeken, en ben een aantal keren langsgeweest. Zo hartverscheurend is dat! Al die katten (en honden) die je aankijken, zich van hun beste kant laten zien, en voortdurend om je aandacht roepen... Liefst wil je ze allemaal wel meenemen. Uiteindelijk heb ik voor twee zusjes gekozen. Ze waren samen binnengebracht met kittens van de ene zus. Volgens degene die ze daar gebracht had liepen ze los rond, en toen toch weer niet, waren ze van hun maar ging niet meer... verschillende verhalen dus. Dan ga je je toch afvragen waarom die mensen zo'n stel katten nou echt wegbrengt. Zeker in de zomer is het afschuwelijk hoe makkelijk mensen soms met een smoesje zich even van zo'n kat af maken door te zeggen dat het allergie is, of verhuizing of weet ik wat. Tuurlijk zijn er ook echte oprechte gevallen, maar af en toe vraag je je toch af of het niet gewoon tegenviel toen 'Poekie' wat groter werd, of als je met vakantie gaat... De zussen die sinds mei bij mij wonen ga ik echt niet zomaar weer weg doen! Tis natuurlijk wel even wennen hoor. Ik was zo gewend en verliefd om mijn vorige kat, die al 7 jaar onafscheidelijk bij mij hoorde.... dan is zo'n nieuw duo toch anders. Maar we beginnen al steeds meer aan elkaar te wennen. Ik mis het geknuffel met mijn vorige kat wel. Deze zijn niet zo klef. Wel heel aanhalig, maar niet op schoot. Wel bij je in de buurt zitten hoor, de hele dag lopen ze me al achterna. Maar oppakken vinden ze niet zo fijn. Ze laten het toe als een verplicht nummer. Daarom twijfel ik eerlijk gezegd heeeel soms wel eens of een andere kat niet nóg leuker zou zijn geweest. Maar dan voel ik me meteen schuldig. Heb ze niet voor niks gekozen! Het leuke van deze twee is wel dat ze helemaal niet bang zijn. Ze glippen weleens de straat op, wat ik zelf eerst niet durfde toe te laten, maar het blijkt dat ze helemaal niet in paniek raken. Ze snuffelen gewoon rustig wat rond. En toch, als je al die lieve snoetjes in het asiel ziet zitten, zou je er zo nog een paar bij nemen. Maar dan moet ik eerst een groter huis.

Natuurlijk

Zo af en toe slaat het ineens toe: dan wil je ineens heel natuurlijk en gezond bezig zijn. Al die chemische rotzooi in eten, in de lucht en in cosmetica.... brr... als ik dan kijk wat ik bijvoorbeeld allemaal in de badkamer heb staan aan chemische en op dieren geteste rotzooi.... Bovendien krijg je overal kanker en andere nare dingen van. (Al lijkt het tegenwoordig wel of je van alles kanker krijgt ) Pfff. Liefst zou ik alles wegdonderen en helemaal natuurlijk gaan. Maar op andere dagen koop ik gewoon wat lekker ruikt of een mooi flesje heeft. Ben wel al helemaal verslaafd aan de natuurlijke henna van The Henna Page Het kleurt veel beter, het ruikt beter, en je haar voelt beter. En ik heb nog nooit zoveel complimenten over mijn haar gehad, van bekenden, maar ook van vreemden die je op straat ineens aanspreken omdat ze even willen zeggen wat een mooi haar ik heb!

Toch ga ik het vanaf vandaag maar eens proberen: meer natuurlijke cosmetica kopen. Op BenJijGifVrij staat dat de spullen van de Tuinen in verhouding het beste zijn. In natuurwinkels hebben ze de allergezondste dingen. Weet niet of ik me helemaal daaraan ga wagen. Heb daar nog zo'n soort tegenzin bij die ik overgehouden heb aan de geitenwollensokken types van de vrije school... Maar tis nooit te laat om je mening bij te stellen, niet waar? En het zal heus niet allemaal naar carob of schapenvet stinken (haha). Ja. Straks moet ik toch naar de stad voor een bikini, ga ik meteen even wat goed spul kopen. Benieuwd hoe lang dit voornemen blijft hangen.

Nieuwe Blog

Ik lijk wel een nomade qua blogs. Al de vierde keer dat ik verhuisd ben. Mijn eerste blogservice begon ineens om geld te vragen, bovendien verdwenen foto's ineens van de server... daar had ik dus geen zin in. De tweede bleek niet zo gebruiksvriendelijk als ik dacht, de derde was erg simpel, dus ik dacht: da's wel handig. Maar toen ook nog de helft van mijn posts ineens verdween: wegwezen. Dus nu bij blogger. Hopelijk bevalt het me hier goed en spoort het me aan wat vaker te posten.
Tot ziens dus hier!